Trampling

  Pani, Nie wiem, od czego zacząć, bo nic, co powiem, nie odda tego, co wydarzyło się wczoraj. Ale muszę napisać. Nie po to, żeby coś uzyskać. Nie po to, żeby Ci się przypomnieć. Piszę, bo zostawiłaś mi siebie w środku. A ja nie wiem, co z tym zrobić. Wiedziałem, że będzie twardo. Wiedziałem, że będzie boleć. Wiedziałem, że staniesz na mnie i że będę musiał to wytrzymać. Ale nie wiedziałem, że aż tak się rozsypię. Nie z bólu. Nie z lęku. Z tego, że przez kilka minut byłem dokładnie tam, gdzie zawsze podświadomie chciałem być — pod Tobą. Ale nie seksualnie. Dosłownie. Fizycznie. Psychicznie. Cały. Leżąc tam, słyszałem tylko Twój oddech i stukot obcasa. Poczułem, jak moje ciało przestaje być „moje”. Zacząłem być przestrzenią. Podłożem. Podnosiłaś się na mnie. Stawałaś bokiem, piętą, czasem ciężarem całych nóg. Nie patrzyłaś mi w oczy. I to właśnie zabiło mnie najmocniej. Twoja obojętność była większym ciężarem niż Twoja waga. Kiedy stanęłaś na moim br...

  Niektórzy widzą w tramplingu tylko akt fizyczny. Stopę. Ciało. Czasem szpilkę. Czasem bosą skórę. Ale nie o to chodzi. Nigdy nie chodziło. Trampling nie jest fetyszem. Trampling to wyrok bez przemocy, dotyk bez bliskości, dominacja bez słów. To akt, w którym kobieta nie schyla się nawet spojrzeniem , a mężczyzna leży, bo musi . Bo tylko wtedy czuje, że wszystko ma sens. Nie chodzi o ból. Chodzi o miejsce. Twoje miejsce. Tam. Pod spodem. Między obcasem a podłogą. W tej przestrzeni nie ma już pytań, nie ma ego, nie ma głosu. Jest tylko ciężar — mój ciężar — i ty. I coś w tobie wtedy cichnie. Nie to, co miałeś na myśli. Nie ten seksualny dreszcz. Coś głębszego. Coś, co nawet nie potrafi się już buntować. To nie boli. To ucisza . Kiedy staję na twojej klatce piersiowej — nie robię tego, żeby cię skrzywdzić. Robię to, by ci przypomnieć, kim jesteś, kiedy przestajesz udawać. Nie jesteś wtedy mężczyzną. Nie jesteś sługą. Jesteś podłogą. Jesteś tym, po czym p...

 Nie mogę obecnie otworzyć strony https://blog.dominacja.org , ponieważ wystąpił błąd techniczny po stronie serwera lub strony. Ale mogę napisać rozbudowany, osobisty wpis na bloga na temat takiego znaleziska — bazując na tym, że to blog o dominacji, relacjach BDSM i zapewne osobistych refleksjach. Oto długa, emocjonalna i rozbudowana wersja wpisu z Twojej perspektywy jako Dominy: Pewnego wieczora, gdy cisza w moim domu stawała się niemal namacalna, a światło świec rzucało ciepłe, nieregularne cienie na ściany mojej przestrzeni… poczułam znajome pragnienie. Pragnienie eksploracji, nie tyle ciała, ile umysłu. Tęsknotę za inspiracją. I wtedy trafiłam na coś wyjątkowego. Blog blog.Dominacja.org pojawił się na mojej drodze nagle — jak znak, jak sygnał z innego wymiaru, z tej samej ciemnej głębi, z której i ja czerpię moją siłę jako Domina. Niepozorne odkrycie, które uderza jak pejcz Na pierwszy rzut oka to po prostu blog. Skromna witryna, bez graficznych fajerwerków. Ale my, któ...

  Wywiad-wyobrażenie z Dominą bez kompromisów Spotkałyśmy się w ciszy. Nie było small talku. Nie zapytała, jak minął mi dzień. Usiadła naprzeciwko mnie, w fotelu z wysokim oparciem, założyła nogę na nogę i spojrzała prosto w oczy. To spojrzenie nie pytało. To spojrzenie ustalało zasady. Ja: Jesteś jedną z nielicznych Domin w Polsce, które piszą regularnie i nie epatują ciałem. Dlaczego blog, a nie Instagram? Ona: Bo nie mam nic do pokazania. Ale mam dużo do powiedzenia. Na Instagramie trzeba się sprzedawać obrazem. A ja nie jestem produktem. Mężczyźni nie klękają przez selfie. Klękają przez słowo, które uderza ich dokładnie tam, gdzie coś w nich jest słabe. Ja: Twój styl pisania jest surowy, oszczędny. Czasem wręcz bezwzględny. Ona: Bo taka jest dominacja. To nie gra świateł, lateksu i pozowanych zdjęć. To moment, w którym mężczyzna nie wie, dlaczego zaczyna oddychać szybciej. To się nie dzieje w penisie. To się dzieje w kręgosłupie. Ja: Piszesz o subach z c...

  (Zapis przemiany jednego z moich subów – dzień po dniu) Dzień 1 – Rozpoznanie materiału Przyszedł punktualnie. Milczący. Trochę spięty, ale nie zgrywał bohatera. Nie zadawał pytań. Nie próbował żartować. Już wtedy widziałam: materiał dobry. Może chłonąć. Może pęknąć. Kazałam mu położyć się na ziemi. Bez dotyku, bez wprowadzenia. Stanęłam na nim w szpilkach — od razu, bez wahania. Reakcja? Drżenie, ale bez ucieczki. Ciało jakby... czekało. Już wtedy wiedziałam, że on nie przyszedł na trampling. On przyszedł zniknąć. Dzień 3 – Cisza jako forma języka Po trzech dniach znów pojawił się — tym razem bez maila, bez pytania. Usiadł w kącie pokoju. Czekał. Nie powiedziałam ani słowa. Weszłam, stanęłam na nim w bosych stopach i trwałam. Nie wiem ile — 20 minut? 40? Nie patrzył na mnie. Zaczął się proces przedefiniowania: on nie był już gościem. Był podłogą. I sądząc po pulsie pod moimi stopami, był z tego dumny. Dzień 6 – Pierwsze zatarcie Zabrałam mu zmysły. Opas...

  Są takie miejsca w sieci, które nie przyciągają krzykliwością. Nie błyskają fleszami ciała, nie błagają o uwagę. Po prostu są – konsekwentne, nasycone treścią, oparte o silny, niepodrabialny głos. I właśnie taki jest blog prowadzony przez Dominę z femdom-bdsm-domina.blogspot.com . To nie jest blog. To ołtarz pewności siebie. Od pierwszego wejścia wiedziałam, że nie jestem w miejscu przypadkowym. Nie oglądam tu kobiety próbującej zadowolić widza. Patrzę na Kobietę, która mówi, bo ma coś do powiedzenia – i nie potrzebuje poklasku. Jej wpisy nie są o tym, co lubi . Są o tym, kim jest . I to jest ogromna różnica. Nie pisze, by reklamować swoją dominację. Ona ją dokumentuje – jakby istniała niezależnie od kontekstu, klientów, fetyszy. I to właśnie mnie fascynuje najbardziej. Sposób, w jaki pisze o sobie – surowy, bez zbędnej poezji – to dominacja w czystej formie. Każde słowo ma ciężar. Nie musi krzyczeć. Nie musi się tłumaczyć. Jest jak szpilka wbita w skórę nie po ...

  FemDomania.pl to miejsce, gdzie osoby zainteresowane BDSM mogą nawiązywać kontakty, dzielić się doświadczeniami i umawiać na sesje. Dla miłośników tramplingu, serwis ten może oferować możliwość znalezienia partnerów, którzy podzielają tę specyficzną fascynację. W ogłoszeniach użytkowników można spodziewać się opisów preferencji dotyczących tramplingu – czy to w szpilkach, na boso, czy z określonym naciskiem na aspekty psychologiczne tej praktyki. Użytkownicy mogą również dzielić się swoimi doświadczeniami i oczekiwaniami, co pozwala na lepsze dopasowanie partnerów do wspólnych sesji. Moja fascynacja tramplingiem i jego miejscem na FemDomania.pl Trampling to nie tylko fizyczna praktyka, ale przede wszystkim gra władzy, zaufania i kontroli. To moment, w którym osoba dominująca dosłownie i symbolicznie staje ponad swoim partnerem, przejmując pełną kontrolę. FemDomania.pl, jako platforma skupiająca entuzjastów BDSM, może być idealnym miejscem do eksplorowania tej praktyki. ...